معنی دست موزه در فرهنگ فارسی عمید

آلت، دستاویز، ابزار کار، تحفه و ارمغان

معنی دست موزه در لغت نامه دهخدا

دستکش. موزۀ دست، یعنی جامه که به اندام کف و انگشتان دست دوزند، برای حفظ دست از سرما یا آفتاب یا گردوغبار و غیره و به دست پوشند. (یادداشت مرحوم دهخدا). قفاز. (دهار) :، ای تیغ او که فتح ز تو دست موزه ساخت، یارب بدست او چه درفشنده پیکری.، خالد بن ربیع مکی طولانی (از لباب الالباب چ نفیسی ص 345).، از بخل چون نیاز همی دست موزه ساخت، طبع تو هر دو را به سخا پایدام کرد.، مختاری غزنوی.، زهی مودت تو پایدارۀ اقبال، زهی عداوت تو دست موزۀ حرمان.، رضی الدین نیشابوری.،، دستاویز. (برهان) (جهانگیری). بهانه. وسیله:، ساخته دست موزۀ سالوس (قرآن را)، بهریک من جو و دو کاسه سبوس.، سنائی.، نصیحت اشرار را دست موزۀ سعادت داشتن، همچنان باشد که کاه بیخته به باد صرصر سپرده اند. (کلیله و دمنه)، تحفه و ارمغان. (برهان) (آنندراج)

معنی دست موزه در فرهنگ فارسی معین

تحفه، ارمغان، دست آویز، آلت، وسیله

معنی دست موزه - جستجوی لغت در جدول جو

دست موزه

فرهنگ فارسی عمید

دست موزه(دَ زَ / زِ)

لغت نامه دهخدا

دست موزه

فرهنگ لغت هوشیار

دست موزه((~. زِ یا زَ))

فرهنگ فارسی معین

دست مایه

پولی که با آن کسب و تجارت کنند، سرمایه

فرهنگ فارسی عمید

دست آموز

جانور وحشی که تربیت یافته و با صاحبش انس گرفته باشد

فرهنگ فارسی عمید

دست کوه

نام کوهی در شبانکاره به فارس در بلوک دارابجرد... نام این کوه را به اختلاف قرائات دستورکوه، ستورکوه، رستق کوه و کوه رستو نیز نوشته اند. (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ 3 ص 194)

لغت نامه دهخدا

دست آویزه

(دَ زَ / زِ)

واسطه. (السامی) ، هدیۀ کمی که برای بزرگی برند تا دست خالی وی را ملاقات نکرده باشند. (ناظم الاطباء). دست آویز. رجوع به دست آویز شود

لغت نامه دهخدا

دست کوته

(دَ تَهْ)

دست کوتاه. کوته دست. مخفف دست کوتاه. رجوع به دست کوتاه شود

لغت نامه دهخدا

دست سوزه

(دَزَ / زِ)

دختری یا زنی باشد که او را خواستگاری نموده باشند اما هنوز نکاح نکرده باشند و به شوی نسپرده. (جهانگیری) (از برهان) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دست کونه

(دَ نَ / نِ)

نوک دست. سرانگشتان دست. (یادداشت مرحوم دهخدا). کونۀ دست:
به پیش هجو من ای کور پایدار نه ای
مرا بخیره به یک دست کونه برمگرای.
سوزنی.
، در تداول امروز از کونۀ دست، نوک و سر آرنج دست اراده کنند، امروز دست کونه به معنی یک دستی و ناچیز و زبون شمردن است. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دست مایه

(دَ یَ / یِ)

مایۀ دست. سرمایه. (آنندراج) (غیاث) : استکفافی در علم استیفا ساخته است که دستمایه است مر جملۀ حساب را. (لباب الالباب چ براون ص 109). چه ترجمه کلیله و دمنه که ساخته است (نصراﷲ منشی) دستمایۀ جملۀ کتاب و اصحاب صنعت است. (لباب الالباب)

لغت نامه دهخدا

دست بوسه

(دَ سَ / سِ)

بوسۀ دست. بوسه که بر دست دهند مهتری را.
- دست بوسه کردن، بوسیدن دست. خدمت کردن. کهتری و کرنش کردن:
بلیس کرد ورا دستبوسه و شاباش
نشست پیش وی اندر بحرمت و تعظیم.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

دست خواه

(وْ گِ رِ تَ / تِ)

سائل به کف. خواهنده به کف:
سرو بریک قدم بپای برست
گرچه آزاده دست خواه درست.
؟ (از ترجمه محاسن اصفهان)

لغت نامه دهخدا